Za nasze życie oddaliśmy młodość,
Za śrut szaleństwa dostaliśmy spokój,
Za cud narodzin – żegnaliśmy kogoś,
Kto odszedł od nas cicho po kryjomu.
Za złoty krążek straciliśmy wolność,
Za rajd po knajpach wystarcza kieliszek,
Na walc wiedeński zmieniło się pogo,
Jabłkowe wino już nie jest prestiżem.
Musimy kroić ten tor weselny,
Jak egzystencji własne oblicze,
By świece na nim dłużej płonęły,
Niż olejowe nagrobne znicze.